Een labradoodle eigenaar mailde mij laatste met de vraag of ik een goede therapeut wist voor haar hond. In dit artikel neem ik je mee in wanneer therapie helpend kan zijn, hoe zo’n traject eruitziet en waar je op kunt letten als je iemand zoekt die past bij jou en je hond.
Therapie voor honden
Ik heb door de jaren heen gemerkt dat labradoodles soms nét wat gevoeliger zijn dan je op het eerste gezicht denkt. Dat zit in de mix van retriever en poedel. Slim, sociaal, leergierig, maar ook snel onder de indruk als er veel prikkels zijn of als de spanning oploopt.
Soms is gedrag gewoon gedrag. Even blaffen naar een geluid. Even stuiteren als er visite komt. Maar er zijn ook momenten waarop ik dacht: dit zit dieper. Als een hond bijvoorbeeld niet meer tot rust komt, of steeds vaker uitvalt naar andere honden. Dan is het fijn om iemand naast je te hebben die meekijkt.
Hoe eerder je erbij bent, hoe beter je voorkomt dat kleine dingen groot worden. Veel problemen sluipen er langzaam in. En eerlijk: ik heb zelf ook weleens te lang gewacht, omdat ik dacht dat het wel weer over zou waaien.
Veelvoorkomende gedragsproblemen
Bij labradoodles zie ik vaak dezelfde problemen voorbij komen: verlatingsangst, overmatig blaffen, trekken aan de lijn, blaffen naar prikkels, opspringen bij enthousiasme en soms bijten uit onzekerheid. Het zijn slimme honden. Ze snappen snel patronen, maar kunnen daardoor ook sneller in een soort automatische reactie schieten.
Sommige labradoodles reageren heftig op veranderingen. Een nieuwe bank. Een andere looproute. Een oppas die het nét anders doet. Ik had eens een pup die ontplofte van energie zodra er drie dingen tegelijk gebeurden. Te veel geluid, te veel beweging, te veel van alles.
Een keer sprak ik een baasje dat echt vastliep. De hond kauwde overal op, blafte naar alles en raakte overprikkeld tijdens elke wandeling. Je zag zowel hond als mens langzaam vastdraaien. Dat is precies zo’n moment waarop een therapeut het verschil kan maken.
Wat doet een hondengedragstherapeut?
Een therapeut kijkt niet alleen naar de hond, maar vooral naar het geheel. Het huis. De routines. De interactie tussen jou en je hond. Volgens de NVGH is het belangrijk dat een therapeut is aangesloten bij een erkende organisatie, omdat het beroep niet beschermd is. Dat voorkomt dat je iemand treft die werkt vanuit achterhaalde of onvriendelijke methodes.
Je hebt verschillende soorten begeleiders: een hondencoach, een trainer en een gedragstherapeut. Een trainer richt zich vooral op vaardigheden zoals zit, blijf of netjes meelopen. Een coach kijkt meer naar de samenwerking. Een gedragstherapeut duikt dieper in waarom bepaald gedrag ontstaat en hoe je daar stap voor stap aan kunt werken.
Meestal begint het met een huisbezoek. De therapeut observeert, stelt vragen en maakt daarna een plan van aanpak. Bij Spin en Kwispel doen ze dat bijvoorbeeld door eerst een uitgebreide intake te doen en daarna een traject op maat samen te stellen.
Het traject
Bij de meeste trajecten begint het met een gesprek en een observatie. Daarna volgt een behandelplan. Dat betekent niet dat je ineens van alles moet veranderen, maar eerder dat je kleine stappen zet die je hond helpen om weer overzicht te krijgen.
Je rol als eigenaar is groot. Soms vond ik dat spannend, want het voelt alsof je het allemaal goed moet doen. Maar het helpt om te weten dat consistentie belangrijker is dan perfectie.
Bij een pup die snel overprikkeld raakt, kan een therapeut bijvoorbeeld werken aan kortere wandelingen, meer voorspelbaarheid en duidelijke rustmomenten. En jij zorgt ervoor dat je thuis dezelfde lijn vasthoudt.
Therapie werkt het best als de tijd en omstandigheden meewerken. Leeftijd, hoe lang het probleem speelt en hoe de omgeving reageert, bepalen veel. Er bestaat geen snelle fix. Maar ik heb vaak gezien dat er wél mooie vooruitgang mogelijk is.
Soms blijkt er een medische oorzaak te zijn. Pijn, allergieën, hormonale veranderingen. Het is dus niet vreemd als een therapeut je adviseert om eerst de dierenarts te laten meekijken.
Hoe je een goede therapeut kiest
Omdat het beroep niet beschermd is, is het slim om te zoeken naar iemand met een erkende opleiding of lidmaatschap bij een vereniging zoals de NVGH. Vraag gerust naar de methode die ze gebruiken. En of ze ervaring hebben met labradoodles of gevoelige rassen.
Ik stel zelf altijd vragen als:
- Werk je met huisbezoeken?
- Hoe betrek je mij in het proces?
- Hoe lang duurt een traject meestal?
- En wat gebeurt er tussen de sessies?
Praktische dingen tellen ook. Het budget. De tijd die je beschikbaar hebt. En of online begeleiding past bij jouw situatie.
Bij verlatingsangst werkt online soms verrassend goed, omdat de therapeut je hond ziet zoals hij normaal is. Maar bij agressie of complexe spanning is een fysieke sessie vaak onmisbaar.
Checklist om mee te nemen
- Heb je ervaring met labradoodles?
- Welke methoden gebruik je?
- Wat is jouw rol en wat is mijn rol?
- Hoe lang duurt het traject meestal?
- Wat als het niet werkt?
- Welke resultaten zijn realistisch?
- Hoeveel sessies zijn er gemiddeld nodig?
- Wat gebeurt er tussen de afspraken door?
Therapeuten in Nederland
Het NVGH heeft een overzicht gemaakt van aangesloten gedragstherapeuten in Nederland. Je kunt eenvoudig op de kaart klikken en je gewenste therapeut benaderen.
Ga naar: Vind een NVGH gedragstherapeut in de buurt.
Kleine dingen die je zelf al kunt doen
Ik merk dat structuur en rust vaak al veel brengen. Een voorspelbare dag, duidelijke wandelmomenten en voldoende rust thuis. Soms helpt het om even een stapje terug te doen als je merkt dat je hond te veel prikkels heeft gehad.
Dat maakt de start met een therapeut vaak makkelijker. Je hond krijgt meer ademruimte en jij ook.
Afsluiting
Als je beter begrijpt waar het gedrag vandaan komt, voelt het allemaal minder groot. Het hoort bij een slimme, gevoelige hond om soms vast te lopen. En je staat er niet alleen in.
Uiteindelijk zoeken jij en je labradoodle gewoon weer naar balans. Rust, aandacht en een beetje geduld brengen je verder dan je denkt.
