Je bent zeker niet de enige die worstelt met de opvoeding van je hond. Het komt heel vaak voor en dat is ook niet gek. Het is namelijk best lastig om een hond goed op te voeden, zeker als het de eerste keer is. Alleen je moet wel willen leren en in actie komen. Dat maakt een baas, een goede baas!
Ik vergelijk het altijd met een kind, je hebt kinderen die goed luisteren en kinderen die niet goed luisteren. Aan de ouders de taak om de kinderen goed te laten gehoorzamen en elke dag streven om een betere ouder te worden. Één van de basisonderdelen daarbij is dat de ouder het kind wel begrijpt en leert snappen.
Elke levensfase brengt andere ontwikkelingen, gedrag en gevoelens met zich mee. Aan jou de taak om dat te snappen en er naar te handelen.
Dat geldt ook voor honden en ik ga je vandaag, aan de hand van een voorbeeld, meer vertellen over de basis van hondenopvoeding.
De basis
Voor een goed samenleven van mens en hond, is begrip voor het wezen van de hond heel belangrijk. Honden ‘gehoorzamen’ aan bepaalde aangeboren gedragswetten; hun gedrag valt niet in te delen volgens onze waarden.
Vaak worden er in de opvoeding en houding onbewuste fouten gemaakt die leiden tot fout gedrag van de hond. Vervolgens krijgt de hond hier onterecht de schuld van en dat is niet eerlijk. De hond heeft alleen gehoor gegeven aan zijn natuurlijke instinct. Niet hij, maar de mens, jij, heeft een fout gemaakt.
Een verdere belangrijke eis voor een opvoeding is kennis over het leergedrag van de hond. Ken je de uitspraak: “Mijn hond luistert alleen als hij dat wil.”
Dat is dus niet waar. Het is alleen waar als jij hem niet goed opvoedt.
De uitspraak is een belangrijke basis voor de succesvolle opvoeding van je hond: het komt erop neer de hond ertoe te brengen dat hij wil. Leren en handelen hebben motivatie nodig. Om deze te creëren, is de hoofdtaak van jou een aan de soort aangepaste, geweldloze hondenopvoeding, te hanteren.
Een voorbeeld
Help, mijn pup springt en trekt. Mijn hond bijt alles stuk en plast alles onder. Wat moet ik doen?
Laten we beginnen met een voorbeeld situatie om te kijken hoe jij zou reageren:
Je hebt je pup net 3 weken en je gaat naar een verjaardag. Je bent natuurlijk trots op je pup en je besluit om hem mee te nemen. Éénmaal aangekomen haal je je pup uit de auto, lijn je hem aan en je loopt naar de voordeur toe. Je vrienden doen de deur open en roepen ‘ahhhh wat een schatje’. Op dat moment trekt de pup aan de riem en wil zo snel mogelijk naar je vrienden toe. Jij laat dit toe en rent, met strak gespannen riem, achter je pup aan. Je vrienden aaien de pup, je gaat naar binnen en daar gebeurt hetzelfde. Je pup geniet van de aandacht en jij ook.
Wat is hier gebeurd?
Wat hier goed is gegaan is dat je pup onder de mensen hebt gebracht en hebt gesocialiseerd. Top!
Minder goed is de manier waarop. Met het zien van de mensen kreeg de pup een prikkel en dit had tot gevolg dat hij ging trekken aan de lijn en naar de mensen toe rende. Jij liep er achteraan en het gedrag werd beloond dankzij de aandacht. Later, binnen, werd dit gedrag nogmaals beloond en de kans is groot dat de pup dit vaker gaat doen.
Oké, wat had je moeten doen? Hoe had ik moeten handelen? Let goed op.
Eigenlijk is het antwoord heel simpel: je had niks moeten doen en het gedrag niet moeten belonen.
De prikkel, het rennen, trekken aan de lijn en de beloning zijn een opeenvolging van gebeurtenissen. De prikkel en het gedrag (trekken) zal je in dit soort situaties blijven houden, daar heb je geen invloed op. Wat anders moet is de beloning (de ervaring).
De pup mag in dit soort situaties niet bereiken wat hij voor ogen heeft, hij mag dus niet beloond worden. Jij moet dan blijven staan en de lijn strak trekken. Je vrienden moeten op afstand blijven en zo wordt het gedrag niet beloond. Een volgende keer zal dit niet zo snel meer gebeuren.
Tot slot
Dit geldt niet alleen voor het gedrag van je pup maar voor elke hond. Ze doen een handeling om een beloning te krijgen. Jij bepaalt de beloning. Oefen hiermee en let goed op.
